Broeders en zusters,
We zijn een nieuw jaar begonnen. Een schrikkeljaar: dus 1 dag extra! Dus 24 uren extra! Dus
1.440 minuten extra! Naast de 31.622.400 seconden van elk gewoon jaar, dus 86.400 schrikkel-
seconden extra! Een zee van minuten en seconden. Wat doen wij daarmee?
Op de keper beschouwd hebben wij een vreemde verhouding tot de tijd. Ook al heeft dit nieuwe
jaar een oceaan aan minuten en seconden en zelfs aan extra schrikkelminuten en -seconden, toch
jagen we onszelf voortdurend op en proberen we steeds weer hier of daar tijd te winnen,
seconden te winnen. En kopen we apparaten die nét weer een tikje vlugger zijn dat de vorige
serie en dus een tikje tijdwinst opleveren. Ja: we besparen minuten, seconden, in onze jacht op
extra tijd, op extra minuten en seconden. En aan de andere kant – verspillen we úúúúúren,
úúúúúren. En zoeken we manieren om de tijd te verdrijven, zoeken we zo prettig mogelijke
vormen van tijdverdrijf, domweg om de tijd door te komen.
Hoe tegenstrijdig! Die tegenstrijdigheid duidt erop, dat er aan de basis iets fout zit. Onze
gangbare huidige beleving van de tijd is die van een lege tijd. Een lege tijd die enkel de leegheid
van onze eindeloze inwisselbare bezigheden en van onze ogenblikkelijke impulsen en
voorkeurtjes en wensjes weerspiegelt en dienen moet. De christelijke tijdsbeleving is zo heel
ánders. Voor gelovigen is de tijd niet leeg maar gevuld en vervuld (cf. Gal. 4, 4-7). Voor gelovigen is de
tijd een geschenk van God, – een geschenk waarin God zijn heilsmysterie, zijn heilsplan
ontvouwt en realiseert, om alle mensen, om ook óns, daarin op te nemen en mee te nemen.
Het evangelie van deze Nieuwjaarsdag wijst op meervoudige wijze naar dat heilsplan dat God
doorheen de eeuwen en tijden aan het realiseren en vervullen is.
De eerste verzen van dat evangelie, over de herders die het Kind in de kribbe gingen bezoeken,
waren nog een staartje van het evangelie van de Kerstnacht, waarin hun door de engelen was
voorgezongen: Eer aan God in den hoge en vrede op aarde onder de mensen, want God heeft
welbehagen in mensen. Precies Gods heilsplan was hun dus toegezongen: dat God welbehagen
heeft in ons mensen: van ons mensen houdt en ons oneindig verder en steeds dieper en
omvattender in Zijn liefde wil opnemen.
Vervolgens ging het evangelie van vandaag erover, dat het pasgeboren kind op de achtste dag na
de geboorte de naam Jesus kreeg. Dat is geen willekeurige een naam. Die naam heeft in het
Hebreeuws-Aramees, de taal van Maria en van de herders, een betekenis: God redt. Dat wijst
ook weer naar dat heilsplan: door alle eeuwen en tijden heen mikt God op redding, op redding in
en door Jesus.
En tenslotte ging het evangelie over Maria, die alles in haar hart bewaarde en bij zichzelf
overwoog. Waarom zou je dat doen, als de tijd leeg is? Voor Maria is de tijd, is al wat gebeurt,
juist vervuld, op een geheimvolle wijze vervuld van God die op duizendvoudige wijze en vooral
in en door Jesus, haar zoon, doende is ons mensen te redden en op te nemen in zijn welbehagen,
in zijn liefde. En dáárom wil ze dat alles bewaren, en kan ze dat alles steeds weer opnieuw
overwegen.
Dit nieuwe jaar 2024 begint in veel opzichten niet onder gunstig gesternte: oorlog en geweld, met
alle onnoemelijke ellende die daarbij hoort; een lastige binnenlandse politieke situatie; een dure
tijd ook, lastig om rond te komen; en allicht de nodige persoonlijke en familiale problemen.
Maar belangrijker is, dat ook dit nieuwe jaar 2024 begint onder de ster van Bethlehem, onder de
naam van Jesus, God redt, onder de voorspraak van Maria; belangrijker is, dat ook dit jaar aan
ons en in ons en door ons God doende is zijn wil, zijn heilsplan, zijn welbehagen in ons mensen te
realiseren. Daarin te worden meegenomen, daaraan mee te werken geeft de dagen en de uren en de seconden van dit nieuwe jaar hun zin.
Ik wens u graag een zalig Nieuwjaar.
Amen.
Br. M