Broeders en zusters,
Ook dit jaar is onze paaskaars gemaakt door zusters in Noord-Beieren. Naast de vaste motieven: de letters Alfa en Omega, de vijf wierooknagels, en het jaartal, staat er elk jaar een wisselend motief op uitgebeeld. Dit jaar benoemden de zusters dat motief met: Aufschwung, vertaald: Opvaart. Tegen een achtergrond van licht en vuur toont de afbeelding de – van achteren, van op de rug geziene – opgaande gestalte van de verrijzende, opvarende Christus. Christus, van de dood opgewekt, is nu één en al beweging, één en al opgang naar God, zijn Vader. En wij, Christenen, mogen mee in die beweging, mogen delen in die opwaartse beweging naar de Vader.
Wij mensen hebben van onszelf uit eigenlijk een aangeboren neiging om naar beneden te kijken, naar beneden te leven, naar beneden te denken. Wij geven spontaan mee met de zwaartekracht van ons bestaan. Wij leven gebogen over onszelf, en gebogen over het aardse. Wij herleiden onszelf en de dingen tot waar we uit voortkomen, wij verklaren en definiëren onszelf terug-uit en van onderen. Op zich zit daar veel goeds en bruikbaars in Maar wij zijn alsmaar reducerend bezig. We blijven steken in dat neerwaartse, in dat terugkijkende, in dat herleidende. Terwijl de ándere richting juist de ‘Paas-richting’ is! Omhoog, opwaarts, naar God, onze Vader toe! Zeker: we moeten geaard zijn in onze aarde, en geen torens van Babel bouwen, want die houden geen stand, en niet wegvluchten in ijle idealen, niet wegdromen wèg van ons concrete aardse bestaan met z’n concrete weerbarstige uitdagingen en opgaven. Maar – Pasen opent alles, bréékt alles open, om alles mee te nemen omhoog naar de Vader. Het leven blijkt groter. Ikzelf blijk groter; de anderen blijken groter. Groter dan wij tot dusverre hadden kunnen ervaren of verklaren; groter dan wij tot dusverre hadden kunnen vermoeden of bedenken. Want wij mogen met de verrijzende Christus mee naar de Vader. Wij mogen met de verrijzende Christus mee deelgenoot worden aan Góds mogelijkheden, de mogelijkheden die van boven aangereikt worden.
Letten we ook op de armen van de verrijzende Christus, zoals onze paaskaars die afbeeldt! Op Goede Vrijdag waren de armen van de gekruisigde en stervende Christus wijd uitgestrekt aan de dwarsbalk van het kruishout – wijd uitgestrekt om ons allen te omarmen. Nu, op Pasen, op onze paaskaars, zijn de armen van de verrijzende Christus omhoog naar de Vader, de Vader tegemoet, om omarmd te worden door de Vader. Maar het zijn dezelfde armen die ons op Goede Vrijdag omarmd hadden en die ons niet meer loslaten. In Christus’ opgaande armen, de Vader tegemoet, gaan wij dus méé! Christus’ ‘Paas-richting’ is al inclusief ons mensen. De ‘Paas-richting’ hoeven we niet te bewerken: we hoeven ze enkel nog maar ons eigen te maken.
Ik wens u graag een zalig Pasen!
br. M.