De evangelielezing die we zojuist hoorden is een relaas over een latere mijmering van de evangelist Johannes die nadenkt over de gebeurtenissen die zich afgespeeld hebben bij de Jordaan rond Johannes de Doper. De evangelist schrijft zijn evangelie lang nadat deze gebeurtenissen hebben plaatsgehad en schetst voor ons de betekenis om ons zo direct te betrekken alsof we bij de Jordaan zijn en Johannes de Doper horen zeggen:” Zie, het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt: Ik heb de Geest als een duif uit de hemel zien neerdalen en Hij bleef op hem rusten. Ik heb het zelf gezien en ik heb getuigd: Deze is de Zoon van God”.
Met deze laatste zin vat de evangelist kort en bondig het getuigenis van de Doper en zijn eigen getuigenis samen: “Jezus is de Zoon van God”. Daarom is het goed om te ontdekken welke de betekenis van de roeping van Johannes de Doper voor ons is: en dat is niet zijn preken, zijn dopen, maar zijn uitzien naar een leerling, een dopeling op wie de Geest zou rusten en Hem herkennen en aanwijzen. En Johannes wijst Hem voor ons aan: Jezus, is de Dienaar Gods, het Lam Gods, de Uitverkorene van God die de zondenlast van de wereld wegneemt. Dat is nog eens een ding. Want onder zondig verstaan gelovigen en niet-gelovigen nog minstens: zonde in de zin van wat jammer: dat is niet goed, niet zuiver, niet oprecht, ‘n gemiste kans. En er zijn nogal wat gemiste kansen als we om ons heen kijken en naar onszelf ook. We staan vaak te ver af van Gods scheppingsplan waarin heelheid, heiligheid en eenheid als uitgangspunten te herkennen zijn en waar tegenover gebrokenheid, zondigheid en versnippering staan. En roept Johannes; ”Kijk, daar is Hij met wiens Geest jullie gedoopt zijn om de wereld te bekleden met het oorspronkelijke kleed van de heilige en eenheid makende Geest”. En alles wat dat kleed van de Geest ommantelt met alles wat hier tegenin gaat moet weggenomen worden. Met andere woorden: de wereld en wij moeten van dat alles ontmanteld worden. Van alles wat het tegendeel deel is van Gods scheppende droom van een dienende liefde. Hoe dan kunnen wij onszelf en de wereld ontdoen van gebrokenheid, zondigheid en verdeeldheid?
Niet gemakkelijk te herkennen omdat deze gegevenheden huizen in verkeerd gebruik van alles wat ons gegeven is. Is er iemand onder ons die iets het zijne kan noemen? Of het nu gaat over het meest fundamentele het ontvangen van het leven zelf en alles wat daaruit volgt: altijd zijn het anderen die ons tot ouders, zoon en dochter hebben gemaakt, elk ambt, functie, taak wordt gegeven of toevertrouwd. En altijd met het oog op ordening en op dienstbaarheid ten bate van een groter geheel. Bij alles wat genoemd is het altijd mogelijk dat deze toevertrouwde taken snel als eigendom worden beschouwd en zijn er zijn evenzovele mogelijkheden die toegang geven tot macht die begint te heersen ipv te dienen en juist de ander niet tot recht laat komen, niet tot eenheid, niet tot heiligheid brengt.
Gods Zoon is drager van zonde van de mensheid én de brenger van de Geest van God. Leerling van Jezus zijn is daarom: zich toevertrouwen aan dat Lam van God: dat we Hem onze zondigheid laten wegnemen en ons door hem laten bekleden met zijn Geest. De Geest die ons ontmanteld van zondigheid opdat we met Hem dragers worden van onze wereld en wegdragers van zonde en aandragers van Zijn Geest. En dat is een hele persoonlijke roeping voor ieder van ons. Deze week las ik op een poster die wierf voor leerlingen voor een school: groeien doe je zelf maar bloeien doen we samen. Ja, daar steekt heel wat in. Aandragers van de Geest daarin moet ik groeien en samen kunnen we bloeien door onrecht te voorkomen; door hoop te brengen; door het vuur van de liefde brandend te houden; door het kleine te beschermen; door honger te stillen en vrede te stichten. Ons geloof vraagt engagement met de mensen om ons heen en onze wereld. Gods liefde is herkenbaar en af te lezen aan de leerlingen van Jezus. De boodschap waarin we ons hele leven kunnen leggen is -adem van leven- voor een gehavende wereld. We kunnen niet minder te doen dan Hem aanwijzen als de Degene om wie het gaat en die alles en iedereen nieuw kan maken. En als generaties nu die boodschap nu niet meer oppakken dan is dat iets wat zich telkens herhaald in de geschiedenis maar zoals aan de Jordaan vraagt het om het te blijven uitdragen: Hij is het. Onze Kerk en wijzelf mogen ons weer richten op de kern om waar het in ons geloof omgaat: God is liefde, begaan met Zijn schepping en Zijn Zoon wijst ons de weg en onlosmakelijk zijn ook wij geroepen wegwijzers zoals de Doper te zijn naar Hem door onze manier van leven. Groeien doen we zelf en bloeien doen we als geloofsgemeenschap samen.
Amen.
br. R.