Broeders en zusters,
Ook dit jaar is onze paaskaars gemaakt door zusters in Noord-Beieren. Naast de vaste deelmotieven: de letters Alfa en Omega, de vijf wierooknagels, en het jaartal, kun je elk jaar een keuze maken uit enkele wisselende hoofdmotieven. In het hoofdmotief dat wij dit jaar gekozen hebben, valt allereerst het grote oranje-rode veld goed op. Daar kun je het licht in zien van de opgaande zon , want alleen de aan de horizon net opgaande zon heeft zulk een kleur, daarna is de kleur van de zon anders. Het is de zon van de vroege Paas-ochtend: de opgaande zon die het lege graf aan het licht bracht, de opgaande zon die ons tegemoet schijnt als symbool voor de verrezen en levende Heer Jesus die ons tegemoet komt.
In dat oranje-rode veld tekent zich op onze paaskaars het kruis scherp af. Maar het is een helder wit kruis. Het donker van het kruis van Goede Vrijdag, het duister van het lijden, het zwart van de dood is nu door Pasen opgehelderd – opgehelderd als doorgang naar volheid van leven, doorgang naar onvoorstelbaar-intense, blijvende verbondenheid met God.
In het hart van het witte kruis, en daarmee in het hart van heel onze paaskaars, staan de letters IHS: de afkorting van de naam Jesus – de enige naam onder de hemel (zo zal de heilige apostel Petrus later zeggen [Hand. 4, 12]), waarin redding is, dus vólheid van léven. Daarmee wordt dat helderwitte kruis voor ons een belofte. Als wij in onze kruisen het lijden van Jesus in ons gaan vermoeden en onze kruisen gaan dragen in verbondenheid met Hem; als we het lijden en de dood van Jesus gaan vermoeden ook in ons lijden en in onze dood, en ons lijden en onze dood dragen en ondergaan in verbondenheid met Hem, dan tekent zich al een beetje Pasen in ons eigen leven af, en komt er al enige helderheid in onze kruisen, in ons lijden en onze dood. Als voorbode van wat ons ten deel zal vallen straks, als óns èigen volle Pasen aanbreekt, na onze dood. Die voorbode zal ons minstens de helderheid geven en de kracht om in Jesus’ Naam elkaars kruis te helpen dragen en zo elkaars kruis dragelijk te maken – opdat niemand zou vervallen in het vreselijke duister van de wanhoop, en ieders kruis al een béétje een wit kruis zou worden.
Terug naar de afbeelding op onze Paaskaars. Want er is één detail dat nog niet vermeld is. Aan de voet van het helderwitte kruis staan twee vissen afgebeeld. Als de verrezen Jesus in het prille ochtendlicht aan zijn leerlingen verschijnt, aan de oever van het meer, zorgt Hij voor het ontbijt voor zijn leerlingen: brood alsook vers gevangen vis. Enkele van die vissen staan symbolisch op onze paaskaars. En het brood volgt straks, in de eucharistie: het échte Paasbrood – om ons sacramenteel te verenigen met Christus, in álles: in kruisen, in lijden en in dood, én in verrijzenis.
Zo veraanschouwelijkt onze paaskaars het hart van ons geloof. We willen in deze Paasnacht ons weer onderdompelen in dat geloof. We hernieuwen onze doopbeloften en we belijden ons geloof.
Amen
Br. M.