Broeders en zusters,
Stel ú bent die deurwachter waar Jesus zo juist over sprak. Ieder heeft zijn of haar taak om de zaken van de Heer te beheren, maar úw taak is die van deurwachter. U moet opletten of er geen indringer binnenkomt, en vooral opletten of de Heer des huizes al wederkeert, zodat u en de anderen Hem welkom kunnen heten. U staat dus aan de voordeur, of eigenlijk moet u overal zijn, want noch de indringer noch de Heer hoeven binnen te komen langs de vóórdeur. Maar voordat u aan uw taak begint, moeten we eerst aan taakomschrijving doen. De taak van deurwachter: wat zijn daarvoor de vereisten? Hier luistert het nauw. Voorzover we al bewust christen zijn, zullen we onze taak wellicht vooral zien in het beheren en beleven van de christelijke levensvisie of van de christelijke, katholieke normen en waarden. Maar daarmee ben je nog geen deurwachter. Als deurwachter zul je toch iemand moeten verwachten, anders kun je je functie niet als zinvol ervaren, ben je van meet af aan ongemotiveerd, en slaap je in. Je zult die taak alleen maar goed kunnen volbrengen als je overtuigd bent dát de Christus de Heer kómende is. Anders gezegd: niet alleen geloven aan Christus als een naam die aan het begin staat van de christelijke levensvisie, maar geloven in de levende Heer die op het punt staat ons leven en onze wereld binnen te komen. Als je daarvoor geen openheid hebt, waarom zou je dan waken? Je verwacht immers niemand!
Er is dus een heel verschil tussen bewaren en beheren van de christelijke levensvisie enerzijds, en waken en waakzaam zijn anderzijds. Die functie van deurwachter vraagt een verdiept, persóónlijk geloof, een geloof vol verwachting. Zo’n verwachting zou ons geloof in ieder geval wel levendiger en spannender maken. Maar laten we eerst ons werkoverleg over de functie van deurwachter voortzetten. Want het wordt nóg spannender!
Want wáárop moet u vooral letten, als u die deurwachter zou zijn? Wááraan kun je de komende Heer herkennen? Eén ding is hoogstwaarschijnlijk: Hij komt voorlopig incognito. Dus niet in eigen gedaante of gestalte, en op het eerste gezicht onherkenbaar, anoniem. Maar juist dát raakt heel diep aan zijn wezen. Is Hij niet de Verrezene? Door de kracht van zijn verrijzenis is Hij IN alle mensen aanwezig. Niet zozeer is Hij ergens ‘tussen’ of ‘onder’ de mensen aanwezig, in eigen gestalte: zó hebben we zijn komen dan ook niet zo gauw te verwachten. Maar Hij is als het ware IN-wezig (want dat is nog een beter woord dan ‘aanwezig’). Jesus Christus is inwezig in alle mensen, indringend en doordringend. Allen zijn ‘de Zijnen’, of ze het weten en willen of niet. Want allen heeft Hij opgenomen en besloten in Zijn indringende liefde, met allen heeft Hij zich letterlijk tot de dood toe vereenzelvigd in Zijn liefde-tot-het-uiterste, en dat is doordringend en onomkeerbaar geworden in Zijn verrijzenis. Sedertdien is dát en dát alléén het meest bepalende en meest belangrijke wat van iedere mens, van jezelf of van anderen, gezegd mag worden. En sedertdien kún je een mens, jezelf of een ander, eigenlijk niet meer zien of ervaren buiten die liefde van Christus. Zo is Hij in iedere mens in-wezig; anoniem, mysterieus, ongrijpbaar want niet massief, incognito want niet in eigen gestalte, maar wel allerreëelst.
Dat maakt de taak van deurwachter zo spannend en levendig. Hij kan komende zijn in de gedaante van de ingevingen van Zijn Geest die van binnen uit aanklopt. Of in de gedaante van ieder ander die op je weg komt en aanklopt: steeds subtiel, steeds onvoorspelbaar anders. En jij als deur-wachter mag dat gaan herkennen! Als je maar Zijn incognito gaat aanvoelen. Zoals ook deze en elke Eucharistie een komen is van Christus incognito, in een andere gedaante dan de Zijne: in de gedaante van brood en wijn. Hier kun je al onmiddellijk je functie van deurwachter beproeven…
Amen.
Br. M